"Lela", una canción emblemática de la música tradicional gallega, fue escrita por Castelao para la única obra de teatro de su amplia producción literaria: " Os vellos non deben namorarse" .
"Lela" es una de las protagonistas de la obra teatral. La canción fue compuesta por Castelao a modo de serenata estudiantil compostelana y cantada por un nostálgico coro de boticarios ( personajes de la obra ).
LELA
Están as nubes chorando
Por un amor que morréu
Están as rúas molladas
De tanto como chovéu
Lela, Lela,
Leliña por quen eu morro
Quero mirarme
Nas meniñas dos teus ollos
Non me deixes
E ten compasión de min
Sen ti non podo
Sen ti non podo vivir
Dame alento cas túas palabras
Dame celme do teu corazón
Dame lume cas tuas miradas
Dame vida co teu doce amor
Lela, Lela ...
Sen ti non podo,
Sen ti non podo vivir
Por un amor que morréu
Están as rúas molladas
De tanto como chovéu
Lela, Lela,
Leliña por quen eu morro
Quero mirarme
Nas meniñas dos teus ollos
Non me deixes
E ten compasión de min
Sen ti non podo
Sen ti non podo vivir
Dame alento cas túas palabras
Dame celme do teu corazón
Dame lume cas tuas miradas
Dame vida co teu doce amor
Lela, Lela ...
Sen ti non podo,
Sen ti non podo vivir
Antonio Daniel Rodríguez Castelao (1886-1950)
Una de las versiones que más me gusta es la interpretada por Carlos Núñez y la portuguesa Dulce Pontes.
Hoy quiero compartirla con tod@s vosotr@s y dedicársela especialmente a dos amigos bloggers:
- A iglesiasoviedo , por ser un gallego residiendo en Asturias.
- A Goyo, por los lazos que lo unen con esta tierra y porque los fados están dentro de sus gustos musicales.
Muchas gracias por esta maravillosa dedicatoria, te diré que has dado en el blanco completamente, es una de las canciones preferidas por mi mujer y por mi.
ResponderEliminarMi mujer que canta muy bien, es familia de los integrantes de aquel conjunto, muy conocido en Galicia "Los Támara", suele cantarla en las reuniones de amigos con gran éxito, se la solicitan mucho. Ademas estamos de acuerdo contigo la versión de Dulce Pontes, conocida nuestra, así como Carlos Nuñez, muy conocido de mi cuñado Tocho, ex Támara, es nuestra preferida.
Muchas gracias.
Un beso.
A los dos nios gusta
Me encanta el dúo Carlos Nuñez y Dulce Pontes. Este tema es precioso (ya lo conocía), pero gracias por recordármelo.
ResponderEliminarUn beso grande.
Lo nuestro, lo que hemos vivido, lo que somos, lo que tenemos, lo sentimos con mas profundidad y las emociones son mas enormes, me imagino que te cause una extraña sensación. Es bonita la canción.
ResponderEliminarBesos
Hola Atenea.
ResponderEliminarMuchas gracias por tu regalo. Se agradece un montón. Siento haber tardado tanto en pasar, pero este verano sólo estoy utilizando el ordenador para trabajar. Reconozco que estoy poco ocioso en Internet. Pero me ha gustado mucho la canción.
FELIZ VERANO
Hay que hacer mención a un gran olvidado: al autor de la música de este gran tema: Rosendo Mato Hermida
ResponderEliminarEl autor se llama Alfonso Daniel, no Antonio Daniel
ResponderEliminar